Mijn week in foto’s | 2

week 2

Deze afgelopen week is voorbij gevlogen. Mijn telefoon is nog steeds niet gemaakt (wacht nog op bevestiging van de verzekering), en ik moet dus echt mijn best doen om foto’s te maken. Mijn tijdelijke toestel doet dat dramatisch. Maar goed, ik doe mijn best, en ik ging toch al niet voor een fotografieprijs :). Kijk mee!

maandag

De week begint weer goed.. Op maandag is er file bij Delden en ik besluit om binnendoor te rijden. Helaas dachten veel meer mensen dat, ik ben nog niet bij huis weg of ik sta al vast. Resultaat: een half uur te laat op het werk. Toch knap, als je maar 13 km van kantoor woont :(.

maandag.

Maandagavond ben ik met zoonlief naar de huisartsenpost geweest. Toen ik thuiskwam van kantoor en hem eten had gegeven, moest hij zo verschrikkelijk hoesten.. Al z’n eten kwam er weer uit en hij heeft echt een half uur onophoudelijk gehoest. Omdat ik het niet vertrouwde, belde ik de huisartsenpost en een half uurtje later konden we terecht. Wat blijkt: waarschijnlijk het RS-virus. Gelukkig geen ontsteking en de longen waren ook schoon, maar aan een virus kun je dus niets doen.

De nacht van maandag op dinsdag was een groot drama (voor mij dan ). Vanaf kwart voor 2 was hij elk half uur ongeveer wakker, en aangezien ik een half uur nodig heb om in slaap te komen, betekent dat dus dat ik de halve nacht wakker ben geweest. Tegen 6 uur besluit ik om hem maar een fles te maken, aangezien hij maandagavond al z’n eten eruit had gespuugd. Daarna is meneer weer in slaap gevallen (en mama ook) tot half 9. Gelukkig. De kleine meid is door het hele gebeuren niet wakker geweest gelukkig.

Afgelopen zondag waren we Hello Kitty kwijt bij opa en oma, en oma had ‘m terug gevonden. Dus dinsdag zijn we naar Enschede gegaan om ‘m op te halen.
Eerst even naar de stad, om nieuwe kleren voor de kleine man te kopen.

Dinsdag (3)

Deze tic tac hadden ze bij Kruidvat: BANANAAAAAAAAA!!! Haha, ik had ‘m bijna meegenomen :).

Dinsdag (2)

Hier werd ik heel vrolijk van. De kleine meid wilde per se een roze mandje (verrassend). Er liggen trouwens al paaseitjes in de schappen… WAAROM?? Ik moet de kerstkilo’s nog kwijt! 🙂

Eenmaal thuis gaan beide kids op bed, en mama valt in slaap op de bank. Om 5 uur belt manlief me wakker, en vlak daarna worden de kids ook wakker.

Dinsdag (8)

’s Avonds lekker naailes: ik wil graag een mooi zwart rokje van rekbare stof.

Woensdag gaat m’n wekker weer niet op de tijd dat ik ‘m gezet heb (kan zo niet wennen aan mijn tijdelijke telefoon grrr!!). Zoonlief is rond kwart over 8 wakker en dan ga ik snel douchen. Ik wilde boodschappen doen vanmorgen, maar bij de blik op de grote stapel was, ben ik toch maar met de was bezig gegaan.

Woensdag (1)

We drinken lekker samen koffie (met rijstewafels met kaas, jammie!).

Woensdag (2)

Tijdens de lunch gaat de melk over de vloer. De kleine meid laat even zien dat schoonmaken met een voetje op de dweil prima kan (net als mama, tadaa!).

Donderdag en vrijdag werk ik weer en maak ik geen foto’s. Dat zeg ik: moet er soms nog even wat aan wennen!

Afgelopen week had ik nieuwe grote strijkkralen voor de kleine meid gekocht. Zaterdag proberen we ze uit. Conclusie: erg leuk om andere dingen mee te doen dan figuurtjes maken. Vooral koken ging erg goed (ik kreeg kraaltjes uit de oven, hihi). Zelf begon ik ook nog even met een projectje, want ik had ook kleine grijze kraaltjes gekocht. Jeej!

Zaterdagmiddag hebben we een etentje van mijn schoonouders, die 40 jaar getrouwd zijn.  Ik zet m’n krulspelden maar weer eens. Het wordt niet echt een succes, ik had toch eerst mousse moeten gebruiken…

We gaan eten bij Fellini in Enschede en wij besluiten om met de trein te gaan: dan kunnen we allebei een wijntje drinken en dochterlief vindt dat fantastisch.
We moeten wel vrij op tijd met de bus, en als we de kindjes wakker maken, hebben we 2 huilende kinderen.. Niet leuk. In de trein is het vervolgens wel weer feest.

Het eten was erg lekker, maar het duurde allemaal wel erg lang. Met kindjes is dat niet heel handig, maar gelukkig konden we iedereen tevreden houden. Na het hoofdgerecht gauw een scroppino naar binnen gewerkt en toen rennen naar de trein.

Zaterdag (10)

De bus naar huis sluit niet echt aan op de trein: we moeten 20 minuten wachten. We vinden het daarvoor net iets te koud en besluiten vast een eindje te lopen, zodat we een stukje verderop alsnog de bus kunnen pakken.

Zondag (1)

Zondag word ik wakker zonder stem en met alles lekker vast. Ik heb het liefst m’n ogen dicht, een heel gek gevoel. En er ligt sneeuw!

Dochterlief haalt direct haar snowboots en handschoenen uit de kast, geweldig. Wat een tuttebel, hihi.

Zondag (6)

Ik tel nog even een half uurtje vogels voor de nationale tuinvogeltelling. Hier zit er net een roodborstje op de voedertafel (damn, waar was m’n zoomlens!). Ik vind dat altijd erg leuk om te doen.

’s Middags gaan we even naar Intersport, ik moest een nieuwe ski-outfit hebben. En we zijn geslaagd hoor! Daarna nog even naar Ikea, waar we een ‘eerste keer’ hadden: dochter was kwijt.. Het ene moment staat ze bij de roze kast, het volgende moment komt er een zwerm mensen voorbij en is ze weg. Zoeken, rondjes lopen, nog meer rondjes lopen, tot een medewerkster van Ikea bij ons komt, en haar laat omroepen. Damn, dikke stress natuurlijk. Na 2 ‘shortcuts’ te hebben gecontroleerd, zie ik dat er nog een 3e shortcut is, en jawel, daar staat de kleine meid. Samen met onze buren (hoe toevallig is dat??). Ze hadden haar gezien en haar maar even meegenomen. Pfoe, toen maakte m’n hart toch wel even een sprongetje. Overigens ben ik er heilig van overtuigd dat ze naar ons terug was gelopen als onze buren er niet waren. De medewerkster van Ikea was overigens lichtelijk verbaasd over het feit dat dochterlief niet totaal in paniek was, dan schijnt meestal het geval te zijn.

Eind goed, al goed, ik vond dat ze het bij Ikea supernetjes afhandelden, want ze houden dus ook de deuren in de gaten als een kindje ‘kwijt’ is. Dat vond ik wel een fijn gevoel!

zondag (9)

Nu de kleine meid in een grotere autostoel zit, kan zoonlief in de volgende stoel. Hij vond het prachtig, om zo hoog te zitten. En op de terugweg pakte dochterlief zijn handje vast: ‘Gezellig he’, zei ze. Mijn moederhart smolt.

xx
Loes

 

 

6 Reacties

  1. Neelke | The Dutch Chronicles
    18 januari 2016 / 09:42

    Wat een heerlijke kids heb je toch, in de pyama meteen de snowboots aan. Nou ik snap het wel, want ik had hetzelfde gevoel toen ik de gordijnen open deed zondag haha. En je dochter kwijt in de Ikea, gelukkig vond ze de buren :D. Ik heb ook al heel wat kindjes moeten laten omroepen toen ik daar nog werkte, maar meestal waren de ouders toch meer in paniek dan de kinderen zelf.

    • 18 januari 2016 / 09:48

      Haha, thanks 🙂 Ik moet ook altijd erg om haar lachen. Ze zegt soms zulke grappige dingen. Het is echt gewoon heerlijk om te kijken hoe kindjes de wereld beleven. Echt wonderbaarlijk gewoon.

  2. sunny mama
    18 januari 2016 / 19:04

    Vreselijk is dat wanneer je je kind opeens kwijt bent. Ik heb dat ook weleens meegemaakt, één keer in het Amterdamse Vondelpark en één keer in een ander park in Amsterdam. Dan staat je hart echt stil en dan ben ongelooflijk zwaar opgelucht als je kind dan weer terecht is.

    • 18 januari 2016 / 19:40

      Oh bah, in een park lijkt het me nog vervelender! Dat kunnen ze niet hermetisch afsluiten.. Ik had wel een beetje de angst dat iemand haar meegenomen had. Ik weet namelijk gewoon dat ze altijd terug komt als ze ons niet kan vinden. Nu hielden onze buren haar ’tegen’ zeg maar. Veilig natuurlijk, want nu kon niemand haar meenemen. Maar goed, gisteravond toen ik in bed lag, was ik haar nog steeds aan het zoeken in Ikea, hihi.. Dat moederhoofd doet soms niet wat ik wil 🙂

  3. Pingback: BB-8 van strijkkraaltjes | DIY | hyggelig mama

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *