Rommelblindheid | Huishouden

Rommelblindheid

Ik heb een hekel aan opruimen. Nu klinkt het net of ik een enorme sloddervos ben (en dat is deels ook wel zo), maar ik heb ook een hekel aan rommel! En misschien heb ik wel een nog grotere hekel aan die woorden. Op de een of andere manier doet het me altijd aan vroeger denken, als m’n moeder weer eens zei: ‘Ruim je kamer eens op!’.

Vorig jaar werd er een hilarische term door Ikea geïntroduceerd : Rommelblindheid! De definitie:

Rommelblindheid:
Het ongevoelig zijn voor rommel; is blindheid, ongevoeligheid voor rommel, met name voor de eigen rommel.

Het houdt eigenlijk in dat je blind bent voor je eigen rommel, maar de rommel van anderen wel ziet liggen. Toen de Ikea-reclame voor het eerst op TV kwam, dacht ik: Wauw! Dit heeft een naam, en ik heb dit ook!





Aandoening?

Rommelblindheid, misschien is het wel een soort ‘aandoening’.. Ik lijd er enorm aan, in ieder geval. Mijn eigen ‘overzichtelijke stapeltjes’ overal storen me totaal niet, maar als mijn man of dochter ’troep’ laat slingeren, kan ik me daar soms best aan ergeren. Niet eerlijk, want andersom doet manlief dat niet.

Soms word ik ook erg onrustig van opruimen, ik ben dus een beetje allergisch voor het woord. Ik heb dan ook vaak dat ik na het opruimen m’n spullen vaak niet terug kan vinden. Want als alles uitgestald ligt, heb je een goed overzicht. Ik zie ook heus wel dat het niet altijd kan. Een mooi voorbeeld was ons dressoir. In de loop der jaren werd het meer een verzamelplaats voor ‘alles wat nergens anders kon liggen’ en voor ‘dingen die ik elke dag nodig had’, dan een mooi item in je inrichting.

Een troep dus eigenlijk.

Vlak voor kerst ging het roer om: het dressoir moet netjes. Op een bepaald moment zie ik de rommel zelf ook heus wel, maar omdat ik het dan niet altijd direct op kan lossen, laat ik het maar zoals het is (en zo kan ik m’n spullen in el geval terug vinden!).

20151209_154617

Opgeruimd staat netjes!

Ik ben nu heel blij hoor met het rustige resultaat. Het is ook net of het een beetje besmetting is: zowel opruimen als troep. Als er ergens troep ligt, leg je er ook makkelijker troep bij, want dat ligt er dan toch al. En als het ergens netjes is, denk je wel 2x na voordat je je troep er neer legt, omdat het zo opgeruimd is.

En dus is het de kunst om er een beetje een soort van middenweg in te vinden: Spullen moeten voor mij een vaste plek hebben, en dat hoeft heus niet altijd in het zicht te zijn. Als je er maar makkelijk bij kunt, en ze ook terug legt na gebruik. Dan kun je ze in ieder geval altijd terug vinden.

Mijn man helpt overigens heel goed met mijn opruim-aandoening, afgelopen kerstvakantie hebben we nog maar een paar stellingen in de garage erbij gezet, met plastic bakken er in, zodat we in de garage nog weer wat spullen op konden ruimen. En dat helpt natuurlijk ook goed mee.

Een boek

Op internet zag ik op een bepaald moment allerlei foto’s van mensen voorbij komen van mensen die het boek ‘Opgeruimd’ van Marie Kondo hadden gelezen. Haar methode van opruimen heeft zelfs een eigen naam gekregen: de KonMari-methode. (Moet je voor de gein eens intoetsen op pinterest bijvoorbeeld..!).

marie kondo.jpg

Ik heb haar boek ook gelezen en moet zeggen dat ik er erg enthousiast van werd. Ik heb mijn kledingkast (gedeeltelijk) volgens haar methode opgeruimd. Dat is al wel weer een tijdje geleden, en ik merk nu dat ik de hoofdpunten een beetje kwijt ben, en ik moet het er dus maar weer eens bijpakken, maar het heeft wel voor veel ruimte in onze slaapkamer gezorgd (en ik heb heel, heel, heeeeeel veel weggegooid). Ik vind haar methode niet overal even handig voor, maar dat is natuurlijk persoonlijk. En ik heb eigenlijk ook een hekel aan weggooien om het weggooien.

Tips tegen rommelblindheid

Goed, om te voorkomen dat het een troep wordt, heb ik een aantal tips opgeschreven. Als ik ze zelf goed herhaal, lukt het best om de troep de baas te blijven.

  • Ruim spullen op waar ze horen. Als je iets hebt gebruikt, zet het dan na gebruik direct weer terug. Op die manier voorkom je dat je een ophoping van spullen krijgt, en later dus moet ‘opruimen’. Het is een kleine moeite en als je dat goed volhoudt, hoef je bijna niet op te ruimen (vooral voor het aanrecht geldt dit voor mij, en dat werkt echt!).
  • Als je elke dag 15 minuten neemt om een gedeelte in je huis op te ruimen, valt de tijd die je kwijt bent aan opruimen best mee.
  • Zorg dat je voldoende ruimte hebt om op te bergen. Daarmee insinueer ik niet dat je veel spullen MOET bewaren, maar dat wat je hebt, moet je wel weg kunnen bergen, anders blijft het natuurlijk liggen.
  • Aansluitend op het vorige punt: dichte kasten ogen minder rommelig dan open kasten. In de garage hebben wij bijvoorbeeld stellingen staan, maar dat is geen ruimte waar je dagelijks ‘zit’, dus dat is prima (en voor het overzicht ook). In de woonkamer hebben we alles in afgesloten kasten (en/of lades).
  • Maak grote oppervlaktes leeg. Ons dressoir was een grote troep-magneet, en ook de plekken bovenop de koelkast en bovenop de oven. Daar stonden veel spullen. Laatst heb ik dus besloten dat er niet meer mag staan dan een aantal dingen, en nu blijft het er ook rustig.

Het belangrijkste is wel om het leuk te houden. Een hele dag opruimen vind ik zelf geen pretje. Maak het dus behapbaar, en deel het op: vandaag een kwartiertje het speelgoed opruimen, morgen de keuken. Elke stap die je zet is er 1!

En voor mij geldt heel erg: een opgeruimd huis, is een opgeruimd hoofd.

Lijd jij ook aan rommelblindheid?

xx
Loes




3 Reacties

  1. 14 januari 2016 / 12:15

    Een beetje. Maar mijn gozer heeft complete rommelblindheid, inclusief voor die van mij of de huisdieren! Maar ik mag zijn spullen dan ook niet opruimen, op zijn buro. Dus dan is mijn buro eens in de zoveel tijd eindelijk weer netjes, en staat zijn rommelige buro er naast. Dat werkt niet bepaald motiverend om mijn eigen buro netjes te houden. Ik begin me er al bij neer te leggen dat ik gewoon alles moet opruimen. Zolang hij de kattenbakken maar schoonmaakt.

    • 14 januari 2016 / 15:30

      Haha, vervelend dat je dan niet op 1 lijn zit he.. Accepteren en loslaten is soms een hele fijne tactiek! 😉

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *